THE TIGER LILLIES

''Μαύρα, ζοφερά, αλλά αστεία, τα τραγούδια δίνουν μια ματιά στο γκροτέσκο και φρικιαστικό σύμπαν των ανθρώπων των Freak shows, ασχήμια και ομορφιά ταυτόχρονα, ανθρώπων που για πολλά χρόνια αποκλειόταν από τις κοινωνίες και έβγαζαν το ψωμί τους με το να γίνονται θέαμα των "κανονικών" ανθρώπων που τους καταβρόχθιζαν με τα μάτια τους. Άνθρωποι που πριν την πρόοδο της ιατρικής γεννιόνταν με οποιαδήποτε μορφής δυσπλασία ή εκτελούσαν παράτολμα show, συγκεντρωνόταν και ταξίδευαν μαζί σαν ένα παράξενο τσίρκο.''


O λόγος για τους TIGER LILLIES.


This freakshow is the best in town
This freakshow is the worst around.

Το trailer της σειρας που αναφέρει στο τέλος του κειμένου και συνιστώ.

http://www.youtube.com/watch?v=b-KtiuDB_jc

διαβαστε περισσοτερα εδω..

http://biographix.blogspot.com/2009/07/tiger-lillies-freakshow.html

Matryoshka House / David Jameson Architect

Με αφορμή μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα κατοικία της οποίας και παραθέτω το λινκ σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά στην ιστοσελίδα www।archdaily।com/। Σίγουρα, δεν ειναι όλα όσα παρουσιάζει αξιόλογα, αλλά κάποια πραγματικά έχουν αρκετό ενδιαφέρον όπως το παραπάνω.

THE ERASERS

manifest_real time /one
title : real time_zero one text
author : multiplied

THE TIME OF THE REAL
all arts that are not done in real time are not or are done for. they have ceased to have any form of impact on the audience. this impact being the creation of a dialogue in which the lines of separation between the "performer" and the "viewer" are discarded. DO YOU WANT PASSIVE VIEWERS ( question). the answer to this question forms the thought patterns for the possibility of researching into and creating new forms of communication. THESE MACHINES, THEY BLEED. or should. in this state of affairs and this time , we condemn all arts as decorative and nothing more. your words fall on empty ears, your images on closed eyes, your sounds on deaf ears. INCORPORATION OF THE REAL or escapism. COMMUNICATION OF THE NOW or seduction with the past. ART IS A CONSTANT STATE OF EMERGENCY OR NOT AT ALL.


FROM REEL TO REAL
all this is necessary is one digital camera , a projector and a cable sending a live feed from the camera to the projector and therefore to the viewer. the fewer mediations, the better.
forget film. remember presence.
WE DO NOT SUFFER FROM ARCHIVE FEVER.
NO WE DO NOT WANT THE IMAGE EMBALMED



MEMORY BANK (roots in flux/collective sky/our ill fitting skin)

vito acconi,j.g ballard, antonin artaud, joseph beuys, christian boltanski, george brecht, marcel broodthaers, rene clair, felix guattari,yona friedman, ramon gomez de la serna, dan graham, jerzy grotowski, george grosz,
william burroughs,tadeusz,kantor, mike kelly, david lamelas, eli lotar, +
buenaventura durutti, maruja mallo, matt mulican, juan munoz, bruce nauman, pat oleszko, genesis p orridge, michelangelo pistoletto, klf, roberto rosellini, aldo rossi, oskar schlemer, ernst schwitters, extreme noise terror, superstudio,michael gira, +

hugo ball, robert filiou, isidore isou, bertolt brecht, bill drummond,erwin piscatory, cabaret voltaire, gilles delouse, gutai group, visual arts research group, al hansen, coum,
+
HERE IS WHERE THE BATTLE IS BEING PLAYED OUT

PRESS PLAY NOT RECORD
discrepant PLAY_in which the text, the performers gestures, the sets unfold indifferently to one another, out of step, can no longer have a usual layout, let alone a usual visual writing.
ENERGY MADE VISIBLE
SITUATIONS
why do we always go to the theatre/the cinema to see what is happening and not to see what is happening to us?
FREE AND DISINTERESTED EXPRESSION
+
CRISIS OF FORM

ANARCHITECTURE
the power of place (how specific is site specific)
theatre/cinema_power (THERE HAS NEVER REALLY BEEN ANY ART OF ARCHITECTURE)
the emergence of theatre as an enclosed architectural form in the sixteenth century coincided with the codification of new perspectives laws and with the political emergence of the bourgeois city state. for the first time architecture froze the positions and seating arrangements of spectators viewing the dramatic spectacle into an orderly perspective that reflected not only a visual coherence, but also a new political hierarchy.
HERE WE DRIFT _displacement is geography/neither center nor periphery
EXPOSE THE VERY MACHINERY OF THEATRE/CINEMA
WE SHOOT IMAGES IN THE FIRING RANGE OF THE NEW REALISM ACTION AREA

NO
WE DO NOT ACCEPT SCANDAL AS ART
BUT
WE DO DESIRE
SABOTAGE

A STUDY ON THE SHIFT OF THE RECEIVER _as historical person_ as mass
1-with regard to the spectacle in general, there is no harm in them. we don't object. but it must not be forgotten that the spectacle is not for us as we believe that todays receiver deserves something more than a spectacle. of course the spectacle is a pleasant visual vacation of meaning for THE DEAD CLASS.

NOT AFRAID OF AGIT PROP
meaning with no fear of meaning in that this meaning does not have to be current, nor old but must be fundamentally inappropriate.

GESSAMKUNTSWERK_AND YET TRANISITORY
real time, critique, document
the possibility of recognition, of reading, of multiple points of view(ing) or a moment that might help us to discern, in brutal unfolding, that something different, another possibility is happening, now.

CINEMA IN REAL TIME
here in the darkness under the bright overhead projector there must lay exposed the open wound of violence.

OUR ENEMIES _
immovable structures
sacred forms
flawless image construction patterns
sophisticated technology/ the perfect machine fetishists
the bankruptcy of excessive refinement

REAL TIME FORMS ARE RICH ONLY IF THEY ARE RICH IN FLAWS

από : http://theerasers.blogspot.com/

Δικτατορία 1967 - 1974: Η έντυπη αντίσταση

Στην Αθήνα μεταφέρεται η έκθεση ντοκουμέντων με τίτλο ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974: η έντυπη αντίσταση, που οργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ.
Σε συνεργασία με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) τα περισσότερα από 120 έντυπα που εκδόθηκαν στην περίοδο της δικτατορίας και διακινήθηκαν σε συνθήκες παρανομίας ή στα όρια της νομιμότητας, εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, μαζί με το συνολικό εικαστικό περιβάλλον που είχε εγκατασταθεί πέρυσι στο Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ, θα φιλοξενηθούν από τις 16 Δεκεμβρίου 2010 ως τις 30 Ιανουαρίου 2011 στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΜΙΕΤ / Μέγαρο Εϋνάρδου, στην Αθήνα (Αγίου Κωνσταντίνου 20).

Για πρώτη φορά συγκεντρώθηκε τόσο μεγάλος αριθμός έντυπων τεκμηρίων αντιδικτατορικής δράσης, σε μια προσπάθεια να καταγραφεί συστηματικά το υλικό αυτό και να αποτυπωθεί αντιπροσωπευτικά η μεγάλη γεωγραφική διασπορά του και το ευρύ πολιτικό φάσμα που καλύπτει.

Παράλληλα με την έναρξη λειτουργίας της έκθεσης ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974: η έντυπη αντίσταση στην Αθήνα θα κυκλοφορήσει ομότιτλος τόμος στον οποίο το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ συγκέντρωσε το πληροφοριακό και εικαστικό υλικό της έκθεσης μαζί με τα πρακτικά της ημερίδας που οργάνωσε τον περασμένο Φεβρουάριο με το ίδιο θέμα.

Γραφιστική Επιμέλεια – Σχεδιασμός:
Θανάσης Γεωργίου

Κάλεσμα από την Αρχιτεκτονική Πατρών για διάλογο πάνω στα θέματα της παιδείας

Τη στιγμή που κοινωνία, πανεπιστήμια, σχολές, πτυχία και σκέψη
κατακερματίζονται προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις δομές για να
δράσουμε και να προβληματιστούμε συλλογικά.
Καλούμε στην έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ όλων των αρχιτεκτονικών
σχολών με αφορμή το κείμενο διαβούλευσης που ψηφίζεται στις 15
Ιανουαρίου, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι μέρος μιας ευρύτερης
κατάστασης.
Το κάλεσμα φοιτητών αρχιτεκτονικής γίνεται όχι με εσωστρεφή διάθεση,
αλλά επειδή αναγνωρίζουμε ότι έχουμε κοινές βάσεις για να ξεκινήσει
ένας ευρύτερος διάλογος ο οποίος επεκτείνεται και εκτός
αρχιτεκτονικής.


παρακαλούμε πολύ προωθήστε το μήνυμα σε όσους μπορείτε
Ευχαριστούμε πολύ για την βοήθεια σας

Φοιτητές Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Πατρών

Ο αρχιτέκτονας που ήθελε να είναι ζωγράφος

Απαιτήθηκαν περισσότερα από 30 χρόνια -μετά την έκθεση το 1978 στην Εθνική Πινακοθήκη- για να γίνει μια συνολική παρουσίαση του έργου του Πικιώνη στην Ελλάδα.

«Το 1958, με αφορμή τη μετακόμιση από το σπίτι μας της οδού Βιζυηνού, στη συνοικία Κυπριάδου, όπου η οικογένεια Πικιώνη έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της, ανακάλυψα έκπληκτη σε ένα ξύλινο μπαούλο τα ζωγραφικά έργα του πατέρα μου.

 
Με την κόρη του Αγνή

Ο ίδιος δεν θέλησε ποτέ να τα παρουσιάσει», θυμάται η κόρη του, Αγνή Πικιώνη, αρχιτέκτων και η ίδια. Εκείνη τότε ήταν ένα κορίτσι 17 ετών, το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του σημαντικού αρχιτέκτονα.

Την ίδια χρονιά, ο Δημήτρης Πικιώνης, καταξιωμένος πια δημιουργός, ομολογεί σε αυτοβιογραφικό του κείμενο ότι η ζωγραφική ήταν η πραγματική του αγάπη. Το περιοδικό «Ζυγός» τού αφιέρωσε ένα τεύχος, με αφορμή την αποχώρησή του ως δασκάλου από το Πολυτεχνείο. Στο κείμενο, που γράφει ο ίδιος, αφηγείται γλαφυρά πώς και πότε εκδηλώθηκε η κλίση του για τη ζωγραφική, πολλά χρόνια πριν αφοσιωθεί στην αρχιτεκτονική.

Από την Τετάρτη, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, ο κόσμος του Δημήτρη Πικιώνη, του αρχιτέκτονα που ήθελε να γίνει ζωγράφος, θα ξεδιπλωθεί στα μάτια του σύγχρονου θεατή, στην πιο ολοκληρωμένη και πλήρη έκθεση που έχει γίνει ποτέ για το έργο και τη ζωή του. Την επιμελείται η Αγνή Πικιώνη με την πολύτιμη συμβολή της κόρης της, Ντόρας Πικιώνη-Ρόκου, επιμελήτριας του μουσείου.

Τώρα πια ο όγκος του έργου του Πικιώνη, που διασώζεται χάρη στην οικογένεια, δωρίστηκε στο Μουσείο Μπενάκη. Ετσι η Αγνή Πικιώνη, που αφιέρωσε μια ζωή στο να αναδειχθεί το έργο του πατέρα της και να είναι προσιτό στους μελετητές και τους φοιτητές που της χτυπούσαν την πόρτα, αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση και τρομερή ανακούφιση. «Είναι σε πολύ καλά χέρια πια», τονίζει.

Η έκθεση «Δημήτρης Πικιώνης 1887-1968» ξεκινά με το ζωγραφικό του έργο, χωρισμένο στις ενότητες που ο ίδιος είχε ονομάσει ως εξής: «Από τη φύση» (καταδεικνύουν την καθοριστική, θρησκευτική του σχέση με το τοπίο), «Αναμνήσεις από το Παρίσι», «Αρχαία» (από τη μελέτη των εκθεμάτων στα μουσεία), «Της φαντασίας», «Λαϊκά».

«Τα μόνα ζωγραφικά έργα που γνώριζα μέχρι τότε ήταν έξι λάδια, με κυρίαρχο χρώμα το πράσινο, βασισμένα στην τεχνική του Σεζάν. Ηταν τοποθετημένα δεξιά και αριστερά από τον μπουφέ της τραπεζαρίας του σπιτιού. Τα άλλα έργα, που υπήρχαν στους τοίχους, ήταν των φίλων και μαθητών του, Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Τσαρούχη, Διαμαντόπουλου, Ξενάκη...» εξηγεί η Αγνή Πικιώνη.

Τα περισσότερα έργα του είναι σχέδια. Πολλά απ' αυτά σε πολύ μικρά χαρτάκια, τα περισσότερα ευτελή. Τα μεγαλυτέρων διαστάσεων δεν υπερβαίνουν τα 60 x 70 εκατοστά. Υπάρχουν επίσης λάδια σε χαρτόνι ή μουσαμά, καθώς και ακουαρέλες, παστέλ και κολάζ.

Ο Δημήτρης Πικιώνης ανακάλυψε την κλίση του ήδη από τα μαθητικά του χρόνια. Οταν τελείωσε το Γυμνάσιο επέλεξε να μπει στο Πολυτεχνείο. «Απέναντι, στη Σχολή Καλών Τεχνών, φοιτούσαν ο Καντζίκης, ο Μπουζιάνης και ο Ντε Κίρικο. Ο Μπουζιάνης ήταν πολύ άγριος για να τον πλησιάσω. Αντίθετα, με τον Ντε Κίρικο είχα από τότε συνδεθεί», γράφει. Το 1906 γνώρισε τον Παρθένη, ο οποίος μαζί με τον Περικλή Γιαννόπουλο έπεισαν τον πατέρα του να τον αφήσει να σπουδάσει ζωγραφική. Ετσι το 1908 έφτασε στο Μόναχο. Σύντομα θα ανακάλυπτε τον Σεζάν («η ζωγραφική, η αληθινή ζωγραφική, είπα μέσα μου, είναι αυτή») και το 1909 το Παρίσι. Εκεί μελετά και αρχιτεκτονική. «Τα χρέη που θα είχα να αντιμετωπίσω στο γυρισμό μου ήταν σκληρά [...] Δεν ντρέπομαι να πω πως δεν ήταν η Αρχιτεκτονική το πραγματικό κέντρο των κλίσεών μου...», γράφει.

Το δεύτερο μέρος της έκθεσης στο «Μπενάκη» παρουσιάζει το αρχιτεκτονικό του έργο που περιλαμβάνει: τις οικίες Μωραΐτη (1921), και Καραμάνου (1925), το Δημοτικό Σχολείο Λυκαβηττού (1932), το θερινό θέατρο Κοτοπούλη (1933), τα σχέδια για το Δελφικό Κέντρο (1934), το Πειραματικό Σχολείο Θεσσαλονίκης (1933-37), την πολυκατοικία της οδού Χέυδεν (1936), το περίπτερο Ειδών Λαϊκής Τέχνης (1938), το Ξενία των Δελφών (1951-55), την οικία - εργαστήριο της γλύπτριας Φ. Μενεγάκη Ευθυμιάδου (1949), την οικία Ποταμιάνου στη Φιλοθέη (1953-55), τα σχέδια για τον οικισμό της Αιξωνής (1951-55), τη διαμόρφωση του χώρου γύρω από την Ακρόπολη και το λόφο του Φιλοπάππου (1954-57) και τον παιδικό κήπο Φιλοθέης (1961-65). Επίσης θα παρουσιάζονται οι μελέτες του για την αρχιτεκτονική της Ζαγοράς και της Καστοριάς, τμήμα της μελέτης του για τη Λαϊκή Αρχιτεκτονική της Χίου.

Αλληλογραφία και άλλα ντοκουμέντα θα καταδείξουν τον περίγυρό του, τους φίλους του αλλά και τους συγχρόνους του αρχιτέκτονες: Φώτη Κόντογλου, Δ. Διαμαντόπουλο, Αγγελο Σικελιανό, Βάλτερ Γκρόπιους, Εγγονόπουλο, Στέρη, Κωνσταντίνο Δοξιάδη, Γιάννη Τσαρούχη. Με τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα έφτιαξαν το περιοδικό «Το 3ο μάτι», τεύχη του οποίου θα βλέπει κανείς στην έκθεση. Στη σύνταξη του εν λόγω περιοδικού συνεργάστηκαν οι Στρατής Δούκας, Σπύρος Παπαλουκάς, Σωκράτης Καραντινός, Τάκης Παπατσώνης, Μιχάλης Τόμπρος, Αγγελος Θεοδωρόπουλος.

«Ηταν τόσο απλός άνθρωπος, σεμνός, χωρίς καμία έπαρση. Την εποχή που δίδασκε στο Πολυτεχνείο είχε 10 μαθητές όλους κι όλους στην τάξη. Ολοι τους σχεδόν ζούσαν στο σπίτι μας. Ετρωγαν, διάβαζαν ποιήματα, μίλαγαν... Κι εγώ ήμουν από κοντά και μάθαινα τόσα πολλά μαζί τους. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ οικογενειακή και πολύ πιο άμεση απ' ό,τι συνηθίζεται σήμερα», θυμάται με νοσταλγία η Αγνή Πικιώνη.

Ως αρχιτέκτονας ο Δημήτρης Πικιώνης δεν εκτιμήθηκε όσο άξιζε στη χώρα του. Δεν αποτιμήθηκε ποτέ ουσιαστικά το έργο του και η επιρροή του. Ισως η έκθεση βοηθήσει στην αποτίμηση του πρωτοποριακού έργου του σπουδαίου αρχιτέκτονα και δασκάλου. «Είναι ο πρώτος αρχιτέκτων στην Ελλάδα που είχε το θάρρος να διακηρύξει ότι η Αρχιτεκτονική είναι Τέχνη και Ποίησις», έγραφε το 1987 ο Γιάννης Τσαρούχης. Δίκιο δεν είχε; Μια βόλτα στο «χειροποίητο» Ανδηρο του Φιλοπάππου τον επιβεβαιώνει...*

info:Η έκθεση εγκαινιάζεται την Τρίτη, στις 8 μ.μ., στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς 138. Διαρκεί έως τις 13 Μαρτίου.

«Αποφεύγω να επισκέπτομαι τα έργα του πατέρα μου»

Απαιτήθηκαν περισσότερα από 30 χρόνια -μετά την έκθεση το 1978 στην Εθνική Πινακοθήκη- για να γίνει μια συνολική παρουσίαση του έργου του Πικιώνη στην Ελλάδα. Τα ζωγραφικά του έργα παρουσιάστηκαν το 1998 στην Ακαδημία Αθηνών με την αφορμή της κυκλοφορίας της δίτομης έκδοσης «Πικιώνης Ζωγραφικά» από τον «Ινδικτο». Είχαν προηγηθεί μόλις το 1994 τα άπαντά του (εκδ. «Μπάστα-Πλέσσα»).

Στο εξωτερικό, τις τελευταίες δεκαετίες, η αναγνώριση του έργου του ήταν μεγάλη. Από την Αγγλία, την Ιταλία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία μέχρι την Ισπανία τον τιμούσαν όχι μόνο με εκθέσεις και ημερίδες αλλά και με εκδόσεις και δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Οπως η έκδοση του Αλμπέρτο Φερλένγκα το 1999 (Electa Mondadori), που κυκλοφόρησε με αφορμή το αφιέρωμα στη Βενετία. Ή η διεθνής διάκριση του βραβείου «Κάρλο Σκάρπα» για τη διαμόρφωση του χώρου γύρω από την Ακρόπολη.

Την ώρα, όμως, που στο εξωτερικό έχει ανακηρυχθεί πρόδρομος μιας νέας στοχαστικής αρχιτεκτονικής, στην Ελλάδα δεν συντηρούμε καν τα έργα του. Στα αρχεία των εφημερίδων βρίσκει κανείς δεκάδες δημοσιεύματα που καταγγέλλουν την αδιαφορία της πολιτείας. Το ξύλινο περίπτερο, που σχεδίασε δίπλα στο ναό του Αγ. Δημητρίου Λουμπαρδιάρη στου Φιλοπάππου, ρημάζει έτσι όπως παραμένει κλειστό από το 2005. Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων παραγγέλνει μελέτες για τη συντήρηση και αποκατάστασή του, το έργο εντάσσεται στο ΕΣΠΑ. Ε και; Παραμένει μέχρι σήμερα εγκαταλειμμένο. Και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει. Αλλη μια θλιβερή εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, στο καλύτερο ίσως σημείο της πόλης.

«Στην αρχή του καλοκαιριού έστειλα ένα γράμμα στον υπουργό Πολιτισμού. Ελπίζω να το λάβει υπ' όψιν. Αποφεύγω να επισκέπτομαι τα έργα του πατέρα μου. Στενοχωριέμαι...», λέει η Αγνή Πικιώνη. «Θα έπρεπε να αφιερώσω άλλη μια ζωή στη συντήρηση. Ερχονται αρχιτέκτονες από το εξωτερικό για να δουν τη διαμόρφωση της Ακρόπολης και την παιδική χαρά στη Φιλοθέη. Ντρέπομαι, κιόλας. Στην παιδική χαρά, για παράδειγμα, πολύ λίγα πράγματα πρέπει να κάνει ο δήμος για να συντηρείται. Παλιά ήταν ένας φύλακας, ο κύριος Μίμης, που είχε γνωρίσει τον Πικιώνη. Αν έσπαγε ένα ξυλαράκι έβρισκε από ένα κορμό δίπλα και το συμπλήρωνε μόνος του. Το συντηρούσε με τα χέρια του, το πονούσε και δεν το άφηνε να χαλάσει...».

Η άλλη όψη του νομίσματος. Τις μακέτες των δύο σχολείων του Πικιώνη, του Λυκαβηττού και του Πειραματικού της Θεσσαλονίκης, που θα δούμε στην έκθεση, έφτιαξαν Ολλανδοί φοιτητές του Πανεπιστημίου του Ντελφτ. Ηρθαν στην Ελλάδα, μέτρησαν τα κτίρια και έτσι τις απέκτησε η Αγνή Πικιώνη. Οι αυθεντικές του πατέρα της καταστράφηκαν.

Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑenet.gr

Site με Υλικά και Blocks για το Autocad [από τον Ααρων Κοέν]

Εκθέσεις Δεκέμβρη 2010 στην Αθήνα

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ!!

 

Α-Δ ΓΚΑΛΕΡΙ / Παλλάδος 3, τηλ. 210 3228785 / Κωστής Βελώνης, 15 Νοεμβρίου – 15 Ιανουαρίου 2011

ΑΜΡ / Επίκουρου 26, τηλ. 210 3217122 / «Hungry for death», 11 Νοεμβρίου – 15 Ιανουαρίου 2011

ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ WILLIAM JAMES / Υμηττού 64, τηλ. 210 6534326 / Χρύσα, 12 Δεκεμβρίου – 3 Ιανουαρίου 2011

ΕΚΦΡΑΣΗ / Βαλαωρίτου 9Α, τηλ. 210 3607598 / Γιάννης Στεφανάκις, 9 Δεκεμβρίου – 8 Ιανουαρίου 2011

HERAKLEIDON «EXPERIENCE IN VISUAL ARTS» / Ηρακλειδών 16, τηλ. 210 3461981 / Έντβαρντ Μουνχ, 26 Νοεμβρίου – 27 Φεβρουαρίου 2011

Κ-art /  Σίνα 54, τηλ. 2114013877 / Τάσος Μαντζαβίνος, 9 Δεκεμβρίου – 15 Ιανουαρίου 2011

ΚΑLFAYAN GALLERIES / Χάρητος 11, τηλ. 210 7217679 / Αλέξης Ακριθάκης, 2 Δεκεμβρίου – 29 Ιανουαρίου 2011

ΕΛΕΝΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ / Δημοφώντος 30 & Θορικίων 7, τηλ. 210 3411748 / Ειρήνη Ευσταθίου, 15 Νοεμβρίου – 15 Ιανουαρίου 2011

GALERIE BERNIER/ELIADES / Επταχάλκου 11, τηλ. 210 3413935 / Jannis Kounellis, 25 Νοεμβρίου – 13 Ιανουαρίου 2011

ΙΔΡΥΜΑ ΔΕΣΤΕ / Φιλελλήνων 11 & Εμ. Παππά, τηλ. 210 2758490 / ΑΩ – Έργα από τη Συλλογή Δάκη Ιωάννου / 16 Ιουνίου – 29 Δεκεμβρίου

ΙΔΡΥΜΑ Β. & Μ. ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ / Β. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, τηλ. 210 3611206 / Γιώργος Μαυροΐδης, 22 Οκτωβρίου – 5 Ιανουαρίου 2011

ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ «ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ» / Πειραιώς 206, τηλ. 210 3418550 / Δημήτρης Γέρος, 1 – 31 Δεκεμβρίου

ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΣΙΧΡΙΤΖΗ / Γρηγ. Αυξεντίου 1, τηλ. 210 8019975 / Παύλος Σάμιος, 8 Δεκεμβρίου – 8 Ιανουαρίου 2011

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ / Βαλαωρίτου 9^Α, 210 3616165 / «Utopia Project 2006-2010», 18 Νοεμβρίου – 29 Ιανουαρίου 2011

ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ - ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ / Βας. Γεωργίου Β’ 17 – 19 & Ρηγίλλης, τηλ. 210 9242111 / «Τέχνης Πολιτική», ομαδική 13 Οκτωβρίου – 30 Απριλίου 2011 // 

Hackitektura /  9 Δεκεμβρίου – 23 Ιανουαρίου 2011

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ / Κουμπάρη 1, τηλ. 210 3671000 /  «Ο χρόνος, οι άνθρωποι, οι ιστορίες τους», 11 Νοεμβρίου – 31 Ιανουαρίου 2011

ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ / Πειραιώς 138, τηλ. 210 3453111

Μανώλης Μπαμπούσης, 8 Δεκεμβρίου – 9 Ιανουαρίου 2011

Πέπη Σβορώνου-Δημοσθένης Κοκκινίδης, 10 Δεκεμβρίου – 6 Φεβρουαρίου 2011

Λίζη Καλλιγά, 15 Δεκεμβρίου – 23 Ιανουαρίου 2011

Δημήτρης Πικιώνης, 16 Δεκεμβρίου – 6 Μαρτίου 2011

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ / Νεοφύτου Δούκα 4, τηλ. 210 7228321 / Βάσω Κατράκη, 4 Νοεμβρίου – 31 Ιανουαρίου 2011

ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΡΥΣΙΡΑ / Μονής Αστερίου 3 – 7, τηλ. 210 3234678 / «Γυμνή Αλήθεια», ομαδική 13 Οκτωβρίου – 27 Φεβρουαρίου 2011

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΨΥΧΙΚΟΥ / Ι. Κοκκώνη 15, τηλ. 210 6717097 / Ελένη Ζογγολοπούλου-Γιώργος Ζογγολόπουλος / 1 Δεκεμβρίου – 25 Φεβρουαρίου 2011

ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ / Μιχαλακοπούλου 1, τηλ. 210 7235937 / «Paris 1900, Art Nouveau & Μοντερνισμός» / 24 Νοεμβρίου – 28 Φεβρουαρίου 2011